Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim ve onun hükümleri 23 senede inzal oldu.
İlk 13 sene Mekke-i Mükerreme döneminde,iman ve beş vakit namaz farz kılındı. Medine-i Münevvereye hicretten sonra ise bütün dini hükümler, emirler yasaklar, muameleler ile alakalı hükümler tedvin oldu.
Hicretin 9. Senesinde de Hacc emri ve bununla ilgili hükümler geldi.
Fahri Kainat (sav) efendimiz;”Hac İslam’ın Kubbesidir.” buyurarak İslam binasının tamamlandığını işaret buyurmuşlardı.
Tıpkı bunun gibi Hac farizasını layığı ile eda etmeye muvaffak olan, oradaki manevi güzellikleri tam manasıyla yaşayan kimselerde İslam nimetinin kemale ermesine bu hadisi şerifte işaret vardır.
Resulullah efendimiz(sav) o sene Hz. Ebu Bekir efendimizi Hac emiri olarak gönderdiler, ertesi sene ise kendisinin ilk ve son haccı olan veda haccını yaptılar. Arafat’ta o meşhur veda hutbesini irad buyurdular.
Ve kendisine “Bu gün sizin dininizi ikmal ettim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve din olarak İslam’dan razı oldum” mealindeki Maide suresinin üçüncü ayeti nazil oldu.
Artık kıyamete kadar geçerli olacak olan o yüce din; hac ibadeti ile tamamlanmıştı.
Al-i İmran suresinin 96. ve 97.Ayet-i kerimelerinde Yüce Mevla’mız şöyle buyurmaktadır:
“Muhakkak ki, insanların ibâdeti için kurulan ilk mâbed, Mekke’deki o çok mübârek ve insanların kıblesi olup âlemlere doğru yolu gösteren Kâbe’dir. Onda, Allah katındaki şeref ve hürmetini gösteren apaçık deliller, Makam-ı İbrahim vardır. Kim O Kabe’ye girerse emniyette olur. (O halde) Yoluna gücü yeten kimsenin Beytullahı haccetmesi Allahın kulları üzerinde bir hakkıdır. Her kim bu hakkı tanımaz ve haccı inkâr ederse, doğrusu Hz. Allah bütün âlemlerden müstağnîdir, kimsenin ibâdetine ihtiyacı yoktur.”
(Bu Ayet-i kerimenin tefsirinden öğreniyoruz ki; Allahü Teala Hz. Adem (as.) ı yer yüzüne indirirken; ”Ey Adem ben seninle birlikte Arşımın etrafında olduğu gibi,etrafında tavaf edilecek;Arşımın yanında namaz kılındığı gibi yanında namaz kılınacak bir Beyt-i Şerifi de indiriyorum.” buyurdu.)
Bu bakımdan haccın Farz olmasının sebebi Allah-u zül celalin kendi zatı Şeriflerine tahsis edip “evim” diyerek şerefli kıldığı, Nuru ile tecelli buyurduğu Ka’be-i Muazzama’nın yer yüzünde varlığıdır.
Kâbe-i Muazzama bir adet olduğu için de Hac bir defa farzdır.
Kâbe-i Muazzama’ nın bereketi ile onun civarında bulunan Safa ve Merve tepelerini de Cenab-ı Hak, İslam’ın Şiarından, Dinin alametlerinden saymıştır. Onun çevresi belli bir yere kadar Yüce Allahın haremi sayılmış, çevresindeki bütün canlılar o kutsiyetten nasiplenmiştir.
Bunu maddi ölçülerle anlamamız mümkün değildir. Zaten Cenabı Hak Orada nefsin hoşuna gidecek bir maddi özellik yaratmamıştır. Ancak inanan insanlar, İman, İhlas ve gayretleri ölçüsünde oranın feyzinden, nurundan nasiplenirler. Orada maddiyattan, dünyevilik’ ten, nefsaniyetten sıyrılıp, manevi güzellikleri yaşamaya çalışırlar. Orada hepimiz için nasip vardır.
İmkân bulanlar hacca; gidemeyenler ise Umreye giderek İslam’ın ve İmanın zenginliğini iliklerine kadar hissetmeye çalışırlar.
Hiç imkân bulamayanlar da niyet ve gayretleri nisbetinde derece kazanırlar. Hadisi Şerifte şöyle müjdelenir.
“Hiç şüphe yok ki, şu Beyt (-i şerif), İslam’ın direk (mesabesindeki rükün) lerinden biridir. Kim hac ve umre yaparsa, kefaletini Allah’ın üzerine havale etmiş demektir. Eğer (bu yolculukta) vefat ederse Allah onu cennete koyar, şayet ehlinin yanına (evine) döndürürse de ecir ve ganimetle gönderir. (Terğib ve Terhib C.2.S.178)
Cenab-ı Hakkın bütün emir ve yasaklarında olduğu gibi, hem mali hem de bedeni bir ibadet olan Haccın da bizlere kazandırdığı farklı güzellikler ruhi olgunluklar, sevap ve dereceler vardır.
Hac ibadeti, Mal nimeti ve beden sağlığının şükrüdür.
Mevla’mızın emri ile dünyanın her yanından; Maddi özellikleri, renkleri, dilleri, statüleri, dünyalık geçici makam ve rütbeleri farklı; ama inançları bir olan Müslümanları Beytullah etrafında, tek vücut olarak tavaf ettirir; kardeşçe, tevazu ile birbiri ile kenetler.
Aynı zamanda kefen misali ihramlara büründürüp, Hz. Allah’ın huzurunda toplanacağımız mahşeri hatırlatır.
Nefsin gurur ve kibrini yere sererek kulluk zevkine erdirir.
Kâbe-i Muazzama ya baktıkça ruhlarımız ferahlar. Hacer-i Es‘ad’ı selamladıkça ezelde verdiğimiz ahid ve mîsâkı hatırlatıp imanı tazeler.
İslâm’ın doğup yayıldığı yerleri görüp,Peygamber Efendimiz (s.a.v.)ve Ashâb’ının İslâm için bin bir güçlük ve meşakkat içinde verdiği mücadeleyi hatırlatır.
Özetle,her bir karesi farklı bir manevi değer olan o mübarek makamları ziyaret ettikçe kalpte imanın derinliği artar.Onun için Hac Ömrün harmanıdır,denmiştir.
Hac ibadeti, bu güzellikleri yanında, çok yönlü sabır ve gayret gerektirir.
Bakara suresinin 97.ayeti kerimesinde Yüce Mevla’mız şöyle buyuruyor:
“Hac, bilinen aylardadır.Her kim o aylarda Hacca başlayıp kendisine farz eder (İhrama girerse); artık hacda (İhramlı iken) cinsi yakınlık, günah işlemek ve kavga etmek yoktur. Siz hayırdan ne işlerseniz, Hz.Allah onu bilir. (Hacdaki ibadetlere de dikkat ederek) Kendinize (ahiret için bol bol) azık hazırlayın. Şüphesiz ki azıkların en hayırlısı takvadır,
(Allah korkusuyla günahlardan sakınmaktır.)
Ey akıl sahipleri! Haramlardan ve kötülüklerden sakının, bana sığının.”
Bu ayeti kerimeler, Hacda ve özellikle ihramlı iken dikkat edilmesi gereken hususları ihtar ediyor.
Hacca gidenler, bunlara dikkatleri ve gayretleri nisbetinde çok şeyler kazanırlar, döndükten sonra da oranın manevi şevkini unutamazlar.
(Her namaza duruşlarında Kabe-i Muazzama’yı karşılarında görmek isterler.)
(Orada kazandıklarını muhafaza için, ibadetlerinde daha gayretli olurlar.)
(Gitmeyenler de sürekli o mübarek makamlara hayırlı bir yol bulup gitmenin maddi ve manevi sebeplerine sarılırlar.)
(Ehli İman, hayat boyu oraya derin bir muhabbet ve hürmet besler)
Sevgili peygamber efendimiz(sav) buyuruyorlar ki;
”Hacc eden kimseler Hz. Allahın yeryüzünden kulları arasından seçtiği elçileridir. Hz.Allah onları davet etti onlar da emr-i ilahiye icabet ettiler.
Onlar Allahü teala’dan isteyince Allahü teala da isteklerini verir.”(Terğib c.2 s.180)
”Hangi mümin Hac yapmak için yola çıkarsa attığı adımların her birine karşılık bir sevap verilir ve derecesi yükselir. Arafatta vakfe yaparsa Aziz ve Celil olan Allah meleklerine hitaben ”Ey meleklerim kullarımı buralara kadar getiren nedir, buyurur. Melekler de: Rızanı ve Cennetini istiyorlar” cevabını verirler. Allahu Teâlâ’da buyurur ki:
Ben zatımı ve bütün yarattıklarımı şahit tutuyorum ki onları bağışladım. Günahları ne kadar çok olursa olsun; zamanın tüm günleri kadar, çölün kumları kadar bile olsa hepsini bağışladım.
Şeytan taşlama adlı cemreleri attığı zaman, Allah-ü Teala ”Yaptıkları ibadetlere karşılık (kendileri için) gözlerini aydın kılacak, nelerin (yaratılıp) gizlendiğini zatımdan başka hiçbir kimse bilemez “buyurur.
Başını tıraş ettiği zaman yere düşen saçlar adedince kıyamet günü nur verilir.
Veda tavafını yapıp ayrıldığı zaman, anadan doğduğu gündeki gibi, günahsız olarak döner.”
Hadis-i şerifte ise şöyle buyruluyor:
“Kabul olunmuş bir Haccın karşılığı; ancak Cennettir.”(Et-Terğib ve’t-Terhib c.2.,s.165)
Hac ibadeti dinimizin beş esasından biridir.
Cenab-ı Hakkın bizlere olan bütün emir ve yasaklarında birbirinden farklı güzellikler, manevi dünyamıza kazandırdığı derinlikler ve zenginlikler vardır. Her ibadetten kazanacağımız ecir ve sevap farklı olduğu gibi, Cennetteki mükâfatı da farklıdır.
GÖNÜLLERE 