Hac ibadeti dinimizin beş esasından biridir.
Yüce İslam dini Muhkem bir Saraya benzetilirse, bunun temeli İman ve şahadettir. O asıldır, din bunun üzerine bina edilir. Bu temel üzerindeki binanın ana direkleri Namaz’dır. Tabiri caiz ise onun destekleri ve duvarları Oruç ve zekâttır. İçinin tezyinatı; diğer Vacip, Sünnet, Nafile ibadetlerdir.
Bu binanın kubbesi ise Hadis-i şerifte ifade buyrulduğu üzere Hac ibadetidir.
Nitekim Hac emri, diğer farzlardan çok sonra Resulullah (sas.)in irtihalinden yaklaşık bir buçuk yıl önce, hicretin 9.yılında farz kılınmıştır.
Bununla dinimizin esasları tamamlamıştır.
Resulullah efendimiz(sas) o sene Hz. Ebu Bekir efendimizi Hac emiri olarak gönderdiler, ertesi sene ise kendisinin ilk ve son haccı olan veda haccını yaptılar. Arafat’ta o meşhur veda hutbesini irad buyurdular.
Ve kendisine “Bu gün sizin dininizi ikmal ettim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve din olarak İslam’dan razı oldum” mealindeki Maide suresinin 3. ayeti nazil oldu.
Artık kıyamete kadar geçerli olacak olan o yüce din; hac ibadeti ile tamamlanmıştı.
Tıpkı bunun gibi Hac farizasını layığı ile eda etmeye muvaffak olan, oradaki manevi güzellikleri tam manasıyla yaşayan kimselerde İslam nimetinin kemale ermesine bu hadisi şerifte işaret vardır.
Al-i İmran suresinin 96. ve 97.Ayet-i kerimelerinde Yüce Mevla’mız şöyle buyurmaktadır:
“Muhakkak ki, insanların ibâdeti için kurulan ilk mâbed, Mekke’deki o çok mübârek ve insanların kıblesi olup âlemlere doğru yolu gösteren Kâbe’dir.
Onda, Allah katındaki şeref ve hürmetini gösteren apaçık deliller ve Makam-ı İbrahim vardır. Kim O Kabe’ye girerse emniyette olur.
(O halde) Yoluna gücü yeten kimsenin Beytullah’ı haccetmesi Hz. Allah’ın kulları üzerinde bir hakkıdır.
Her kim bu hakkı tanımaz ve haccı inkâr ederse, doğrusu Hz. Allah bütün âlemlerden müstağnîdir, kimsenin ibâdetine ihtiyacı yoktur.” .”(Al-i İmran,96-97)
Bu Ayet-i kerimenin tefsirinden öğreniyoruz ki; Allahü Teala Hz. Adem (as.)ı yer yüzüne indirirken; ”Ey Adem ben seninle birlikte Arşımın etrafında olduğu gibi, etrafında tavaf edilecek; Arşımın yanında namaz kılındığı gibi yanında namaz kılınacak bir Beyt-i Şerifi de indiriyorum.” buyurdu.
Bu bakımdan haccın Farz olmasının sebebi (Arş-ı A’lanın yer yüzündeki bir temsilcisi gibi) Allahü zül celalin kendi zatı Şeriflerine tahsis edip “evim” diyerek taltif ettiği, Nuru ile tecelli buyurduğu Ka’be-i Muazzama’nın yer yüzünde varlığıdır.
Kâbe-i Muazzama bir adet olduğu için de Hac bir defa farzdır.
Kâbe-i Muazzama’ nın bereketi ile onun civarında bulunan Safa ve Merve tepelerini de Cenab-ı Hak, İslam’ın Şiarından, Dinin alametlerinden saymıştır. Onun çevresi belli bir yere kadar Yüce Allah’ın haremi sayılmış, çevresindeki bütün canlılar o kutsiyetten nasiplenmiştir.
Bunu maddi ölçülerle anlamamız mümkün değildir. Zaten Cenabı Hak Orada nefsin hoşuna gidecek bir maddi özellik yaratmamıştır.
Bir büyük zatın beyanına göre; “Orası yeşillik, sulak vb. bir yer olsaydı, cebabire (dünya ehli)oraya piknik yapmaya gelirdi.”
Ancak inanan insanlar, İman, İhlas ve gayretleri ölçüsünde oranın feyzinden, nurundan nasiplenirler. Orada maddiyattan, dünyevilik’ ten, nefsaniyetten sıyrılıp, manevi güzellikleri yaşamaya çalışırlar. Orada hepimiz için nasip vardır.
Her namazda o mübarek makama yönelerek Cenabı Hakka ezelde verdiğimiz ahdi tazeleriz. Oraya daima derin bir muhabbet ve hürmet besleriz.
Bu hürmet ve muhabbet imanın bir gereğidir.
Her mümin Hacca gitmenin, gidemedi ise Umreye giderek o mübarek makamlardan nasiplenmenin gayretinde ve heyecanındadır.
Gitme imkanı olmayanlar da niyet, gayret ve muhabbetleri nisbetinde gitmiş gibi derece kazanırlar. Hutbemin başında okuduğum hadisi şerifte şöyle müjdelenmiştir: “Makbul olan haccın mükâfatı ancak cennettir. İki umre de arasında işlenen (küçük) günahlar için keffârettir.” (Sünen-i Nesâî)
Ne mutlu bu zenginliği kalbinde doya doya yaşayan, o mübarek makamların şefaatine ve müjdelere nail olanlara…
Hacca Giden Nasıl Berat Belgesi Aldı.(Saflık ve Samimiyet)
TESLİMİYET – TESLİMİYET