Fatih Sultan Mehmed Han İstanbul’u fethettiği zaman, hocası Akşemseddin hazretlerine, Cuma namazını Ayasofya’da kılmak istediğini ve hocasına kendisinin imam olmasını söyler. Ayasofya’yı cami yapmak için seferber olunur. Cuma gününe cami yetiştirilir, cemaat namaza başladığı sırada Fatih Sultan Mehmed Han’ın abdesti kaçar. Tabii sultanın yanında da rastgele
insanlar olmaz. Sağında ve solunda da en büyük hocalar, şeyh efendiler saf tutarlar. Kamet getirilir, imam Allahü ekber der. Fatih Sultan Mehmed han, ne yapacağını şaşırır. Abdestsiz namaz kılınmaz. Abdest almaya çıksa izdiham olacak… Namaz kılar gibi eğilip kalksa, Cumadan mahrum kalacak. Ya Rabbi, ben ne yapayım şimdi derken, yanındaki bir şeyh efendi firasetiyle vaziyeti anlar. Cübbesini açar, buradan abdest al der. Sultan bakar ki, çeşme var, su var. Acele olarak abdestini alır ve rükûa varmadan önce imama yetişir. Namaz biter, selam verilir, dualar yapılır.
Ertesi gün Fatih Sultan Mehmed Han, hocası Akşemseddin hazretlerini ziyarete gider. Ayrılırken, (Hocam dua buyurun) der. O da, (Allah iman selameti versin) der.
Daha uzun dua bekleyen Fatih Sultan Mehmed Han, şaşırıp kalır. Hocası sorar;
— Ne oldu, beğenmedin mi?— Bu kadar mı efendim?
— Evladım yetmez mi? En kıymetli dua budur. Dün sana cübbesini açıp abdest aldıran şeyh, bir saat önce öldü; ama imansız gitti; çünkü bu kerametinden dolayı ona kibir geldi.
***
Âyet-i Celîle:
“İnsanlardan yüzünü çevirme! Yeryüzünde şımarık yürüme! Zira Allah kendini beğenen kibirliyi sevmez.” (S. Lokman 18)
Âyet-i Celîle:
“Hakikat o Allahü Teâlâ büyüklenenleri sevmez.” (S. Nahl 23)
(Zîrâ kibir ve azamet yalnız Zât-ı ilâhîye mahsusdur…)
Hadis-i Şerif:
“Üç kişiye Allahü Teâlâ rahmet nazarıyla bakmaz, onları temize çıkarmaz (affına mazhar kılmaz) ve onlar için elem verici azap vardır:
1- Eteklerini sürüyerek (kibirle yürüyen),
2- Yaptığı iyiliği başa kakan,
3- Yalan yeminlerle kazanç temin eden…”(Ebû Dâvud)
Hadis-i Şerif:
“Cehennem’e ilk girecek üç kimse:
1- Zâlim idareci,
2- Zekât vermeyen zengin,
3- Kibirlenen fakirdir.” (Fakirin kibretmesi zengi-ninkinden daha çirkindir.) (Münzirî)
Hadis-i Şerif:
“Size Cehennemlikleri haber vereyim mi? Kaba, haşin, hayırdan men’eden, salınarak kibirle yürüyen kimselerdir.” (Buharî-Müslim)
***
“Cinlerin babası, şeytandan başkadır. Fakat şeytan cin kavmindendir. Ateşle havadan yaratıldıkları için, bütün halleri kibir ve azgınlıktır. Onun için kendileriyle düşüp kalkanlara kibir aşılarlar. Çöllerde ve rüzgârsız havada hasıl olan ve tozu dumana katan kasırgamsı hadiseler bunların birbiri ile dalaşmalarındandır. Haşır gününde bunlardan azâba müstahak olanlar, ateşten müteessir olmadıkları için, Soğuk Cehenneme atılırlar.” MUHİDDİN-İ ARABÎ HAZRETLERİ
***
“Zamâne âlim ve zâhidlerinin kibirleri teraziye konsa, zenginlerinkinden ağır gelir.” HÂTEM-İ ESAM (K.S.)
***
“Şehvet sebebiyle işlenen günahın affı umulur; kibirden hasıl olan günahın affı umulmaz…” SIRR-I SAKATİ (K.S.)
***
“Sıfatların en kötüsü kibirdir.” HÂKIM-İ TİRMİZÎ (K.S.)
***
“İnsanda dört şey var: Göz, dil, gönül ve şehvet… Gözü harama bakmaktan, dili yalan söylemek ve gıybet etmekten, Müslümanlara ezâ etmekten, gönlü kibirden ve kötü düşünceden, şehveti de haramdan korumak lazımdır…” ŞEYH HASAN (K.S.)
***
“Bir kimse Hak yolunda nefsini zelil tutsa, Hak Teâlâ onu güçlü kılar ve yükseltir. Hak yolunda nefsini yüce görüp halka karşı kibir etse, Allahü Teâlâ onu kulların gözünde zelil ve hakir kılar.” EBÛ-L HÜSEYİN KUŞENCİ SÔFÎ (K.S.)
***
“Bütün hayırlar bir evde gizlenmiş. O evin anahtarı tevâzû dur. Bütün şerler de bir evde saklı. Onun anahtarı da kibir dir. (Kibir şirkten kötüdür.” YUSUF BİN HÜSEYİN ER-RÂZÎ (K.S.)
***
GÖNÜLLERE 