EHLİ SÜNNETE UYMAK

Yüce Mevla’mız; ”Âlemlere Rahmet”, ”Işık saçan bir kandil”, ”Müminlere çok düşkün, şefkat ve merhametin sahibi” ve daha birçok üstün vasıflarını Kur’an-ı Keriminde bildirdiği Sevgili Habibine tam manası ile itaat etmeyi, tabi olmayı, onu kendimize her hususta numune almayı bizlere emretmiştir. Dünya ve ahiret saadetinin temeli, O yüce Resule her hususta itaat edip tabi olmaktır.

Nisa suresine; ”Kim Resul(as)a itaat ederse, gerçekte Hz.Allaha itaat etmiştir.”(80.ayet) buyrulurken, Muhammed suresinde,

“Ey İman edenler Allaha itaat edin, Resulüne de itaat edin ve amellerinizi boşa çıkarmayın”(33.ayet) şeklinde ikaz vardır.

Bu ve benzeri onlarca ayeti kerime bizleri hep aynı merkeze yönlendirir.

Resulullah (sas)’e tabi olmanın ne olduğunu, birkaç başlıkta hatırlamaya çalışalım: Evvela Ehli sünnet ve’l cemaat üzere inanç ve itikada sahip olmak ve bunu diğer yanlış akımlardan korumak gerekir. Çünkü inanç işin aslıdır.

Ehli  sünnet inancı, Resulullah (sas)’in ve onun ashabının inancıdır.

Abdullah İbni Amr (R.Anh) ın bildirdiğine göre Efendimiz (sas) birgün ashabına ileride zuhur edecek ayrılıkları haber vermişler ve devamında, ”Kurtuluş, benim ve ashabımın yolu üzere olanlardadır.” buyurmuşlardır.

Bu Hadis-i Şerifin izahında İmamı Rabbani hazretleri de şöyle buyurmuşlardır:
“Peygamber efendimiz(sas), kendini söyledikten sonra, Eshab-ı kiramı da söylemesine lüzum olmadığı hâlde, bunları da söylemesi, (Benim yolum, Eshabımın gittiği yoldur. Kurtuluş yolu, yalnız Eshabımın gittiği yoldur) demektir. Eshab-ı kiramın yolunda giden, Ehl-i sünnet vel-cemaat fırkasıdır. kurtuluş, yalnız bunlardadır.” (C. 1, m. 80)

Ayeti kerimede şöyle buyrulur:

“ And olsun ki Hz. Allah, müminlere kendilerinden, onlara Hz. Allahın ayetlerini okuyan, onları manevi kirlerinden arındırıp tertemiz yapan ve onlara kitap ve hikmeti öğreten bir Peygamber göndermekle çok büyük bir lütufta bulunmuştur…”(Ali İmran 164)

Bu ayeti kerimeden de açıkça anlaşılıyor ki; Cenab-ı Hakk, inzal buyurduğu Kur’an-ı Azimüşşanı; onun izahını, içerisindeki hükümleri, hikmetleri, incelikleri, ve her türlü tatbikatını -büyük bir lütuf olarak gönderdiği- Sevgili Habibine öğretmiş, onun vasıtası ile bizlere ulaştırmıştır.

Onun şerefli ashabı da hem Kur’an-ı Kerimi hem de Resulullah (sas)’in mübarek sünnetlerini en sağlam şekilde sonraki nesillere ve bizlere aktarmışlardır.

Yüce Mevla’mızın açık beyanları bizleri, daima Resulullah (sas) efendimize yönlendirirken; onu devre dışı bırakmak, sünneti üzerinde şüpheler uyandırmaya çalışmak, Kur’an-ı Kerimin onlarca ayetini yok sayarak, Kur’an-ı Kerime rağmen, ”Kuran bize yeter.” sloganı ile zihinleri bulandırıp, Kur’an-ı Kerimden sünneti ayırmak en başta Kur’an-ı Kerime yapılmış bir haksızlıktır.

Kuran ve sünnet ve onları bizlere ulaştıran mübarek ashabın aktardıkları bir kenara itilip; Kur’an-ı Kerimi, kendi kısır aklı ile, sözüm ona müsbet bilime göre ve zamanın sürekli değişen anlayışına göre yorumlamaya kalkışmak sadece gaflet değil, bir ihanettir. Ve iyi niyetten de uzaktır.

 Unutmayalım ki; her devirde baskın olan bazı anlayışlar ve doğru zannedilen bazı görüşler olabilir.

Ama bir dönem doğru kabul edilenler, daha sonra yanlış olarak görülür.

Müspet bilgiler, yapısı icabı devamlı ilerleyiş halindedir. Bundan bir asır öncesinin, hatta 20-30 yıl öncesinin bazı bilgileri bu gün çöpe atılmıştır.

Bu gün doğru zannettiğimiz pek çok şey de yarın, yanlışlığı ispatlanmış bilimsel hurafe olacaktır. Ancak, vahiyle gelen İlahi hükümler mutlak doğrulardır.

 Dün de bugün de yarın da doğru olarak kalmaya devam edecektir.

Vahye tabi kalanlar, O nurun peşinden gidenler, dünyada ahirette bahtiyar olacaklardır.

Reklam