Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.)’in amcası Hz. Abbâs, gelmesi mutâd olmayan bir saatte Resûlullâh Efendimiz’in yanına geldi.
“Yâ Resûlallah, amcanız Abbas kapıdadır” denildi.
“Ona müsaade ediniz, mühim bir iş için gelmiştir” buyurdular. Yanına girdiğinde:
“Ey amca, bu vakitte seni getiren nedir” buyurdular.
“Ey kardeşimin oğlu, cahiliye devrini ve cehaletini hatırladım. Genişliğine rağmen dünya bana dar geldi. Kendi kendime ‘Bu sıkıntıdan beni kim kurtarır’ dedim. Bildim ki bundan beni Allâhü Teâlâ, sonra da senden başkası kurtaramaz.”
Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.):
“Bunu senin kalbine düşüren Allâh’a hamdolsun.
Sana ikrâm edeyim mi?”
“Evet”
“Seni bundan kurtaracak şeyi vereyim mi?”
“Evet”
Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.), kerâhet vakitleri hâricinde, adab ve erkânına riayetle abdest aldıktan sonra tesbîh namazı kılmasını tavsiye ve nasıl kılınacağını ta‘rîf edip buyurdular ki:
“Günahların gökteki yıldızlar, kum tepelerinin kumları ve denizlerin köpüğü kadar olsa da Allâhü Teâlâ onları affeder.
Gücün yeterse hergün kıl. Ona gücün yetmezse her Cuma (haftada) bir kere kıl. Buna da gücün yetmezse her ay bir kere kıl. Buna da gücün yetmezse senede bir kere kıl. Buna da gücün yetmezse ömründe bir kere kıl.” (el-Mu‘cemü’l-kebîr, Taberânî)
GÖNÜLLERE 