HAMAL’IN İP VE KÜFE HESABI

Bir şehrin en zengini öldüğünde, tellallar sokaklara dokulup; “Ey ahali”,diye bağırmışlar. “Biliyorsunuz Veli efendi öldü. Bir vasiyeti var.Ahiret hayatına alışabilmek için, kendisine bir günlük yardımcı arıyor. Kim ki, mezardaki ilk gecesini onunla beraber girerse, Veli Efendiye ait servetin yarısı kendisine verilecektir

Ey ahali,duyduk duymadık demeyin…. Tellalların bütün çabasına rağmen kimse bu parlak, fakat korkulu vasiyete kulak vermemis. Ama sonunda, sehrin en fakir sırt hamallarindan birisi çıkmış ortaya. Adamcağız bakmış ki, hayatta zaten sırtındaki kufesinden ve ipinden başka bir şey yok. O halde “hamal olarak yatıp, ertesi sabah zengin olarak kalkarım” diyerek razı olmuş… Genişce bir mezara,iyice kefenlenen zengini ve yanına hamalı yatırmışlar.Az sonra sual melekleri gelmis “İkisi de bize emanet” diye konuşmuşlar. “Zengin nasıl olsa kalacak, su hamaldan başlayalım.” Sormuşlar – “Dünyada malın mülkün var mıydı?” – “Alay etmeyin” demiş, hamal. “Sırtımdaki küfeden ve ipten başka hiç bir şeyim olmadığını siz de bilirsiniz.” – “Peki diye eklemis melekler, “o ipi ne karşılığında aldın? Sonra küfeyi ne iş gördün de nasıl elde ettin?” Anlatmış hamalcağız. – “Beş kişinin malını 10 kuruşa taşıdım. İkisini yedim, sekizini sakladım. Ertesi gün de aynı işleri yaptım. Yemedim içmedim, ucuza taşıdım ve bunları aldım.” Melekler

– *Cık demişler, cık… Olmadı…. Hasan Efendiden aldığın para, hak ettiginden çok düşük. Biz ondan bunun hesabını soracağız. Mehmet Efendiyle de ucuza anlaşmiş ve ucuza taşımışsın….” – İyi ama, diye cevaplamıs hamal, hakettiğim parayi isteseydim, bana taşıttırmazdı. Taşıttırmayınca da aç kalırdım…..” – “O bizim işimiz” demiş melekler, “nasıl olsa buraya o da gelecek.Biz senin adına ona sorarız.” Melekler, hamal’ı sıkıştırmaya devam etmiş.

  – “Söyle bakalım, aldığın paranın kaçını yedin, kaçını sakladın?”

– “On kuruşa aldı isem, yarısını sakladım… iki kuruş aldıysam, bir kuruşunu biriktirdim…”   – “Cık” demiş melekler… “Yine olmadı, hem ucuza taşımışsın, hem de gıdandan kesmişsin… Yani sen, kendi nefsine zulmetmişsin…Nefsine zulmetmek de günahtir, bilmez misin?…” Hamalcağız ne cevap verecegini düşünüp ecel terleri dökerken, sabah olmuş. Açılan mezardan yukarıya bir bakmış ki, bütün millet orada… Kadı Efendi ve şehrin mehter takımı da kendisini bekliyor. Bir kıyamet ki sormayın.”Kutlu olsun” demişler… “Bu gece kimsenin yapamayacağı bir işi başardın ama, bak artık zengin oldun.” – “Yooo”, diye bağırmış hamal. “İstemem , sizin olsun… Ben ,bir iple küfenin hesabını sabaha kadar veremedim, Ya o kadar servetim olsaydı,ne yapardım?”

KABİR HASEB VE NESEB YERİ DEĞİLDİR TIKLAYINIZ…

Reklam