Meşhur Selçuklu veziri Nizamülmülk’ün güzel ahlak ve sıfatlarından biri de her ne zamanki kendisine turfanda bir yiyecek getirseler, ondan yanında olanlara da ikram etmesi idi. Bir gün bir çiftçi, kendisine üç tane turfanda salatalık getirdi. Fakat Nizamülmülk bu sefer kimseye bir şey ikram etmedi, hepsini kendi yedi. Halbuki böyle davranması, adetinden değildi. Sonra, salatalığı getiren adama ihsanda bulundu. O gittikten sonra oradakilerden biri, vezire niçin üç salatalığı da kendisinin yediğini sordu.Nizamülmülk şöyle cevap verdi:
“Salatalıklardan birini yedim, gördüm ki acıdır.İkincisi de üçüncüsü de aynı şekilde acı idi, o yüzden üçünü de kendim yedim. Acılıklarına sabrettim. Eğer bu acı salatalıklardan yanımda olanlara da ikram etmiş olsaydım, acılığını getiren adama duyurmaları muhtemeldi. O biçare de bunu duyunca, benim ona vereceğim ihsan ümidiyle gelmişken utanır ve çok mahcup olurdu. Ben böyle olmasını istemedim. Getiren kimse de mahcup olmadan nasibi olan ihsanı aldı.”
GÖNÜLLERE 